SORGIN TXIKIA ETA LIBURU SEKRETUA
Bazen behin mitologiaren munduan…sorgin bat, Eguzkine sorgine izenekoa. 10 urte zeuzkan, ile kizkur eta beltzarana begi tartean eramaten zuen beti eta ibiltzen zuenean torrozt egiten zuen, oso despiztatua baizen. Txano beltza eta morea eramaten zuen izarrez betea, argala eta txikia zen.Beste sorginak bezala, edabe majikoak egiten zituen behin edabe bat egin zuen ikastolako ume guztiak alaitzeko baina edabe horrekin, denok negarrez hasi ziren.
Uda amaitzen ari zen eta ikastolara joan behar zuen. Trebatzen hasia zen arren, oraindik zer ikasi bazuen gure sorgin txikiak. Eguzkine konturatua zen hortaz eta ikastolara joan aurretik zertxobait gehiago ikasi beharra zuela pentsatu zuen, horregatik amama Ekiñeri deitzea erabaki zuen.Amama sorginen jainkosa zen eta Eguzkiñeren ustez beste inork baino gehiago zekien, beraz, nork berak baino hobe laguntzeko?.
Azkenean, pentsatutakoa praktikan jartzeko bere amamarengana Joan egin zen. Heldu zenean izandakoa kontatu egin zion, horregatik Ekiñek bere liburu majikoa atera zuen.Liburu horretan belaunaldiz- belaunaldi, familiako arbaso guztiek bere sekretuak idatziak zituzten. Orduan , liburua eman zion Eguzkiñeri eta ikusitakoan malko bat erori zitzaion masaietatik, oso harro sentitzen zelako.Etxera heldutakoan liburua begiratu zuen eta asko gustatu zitzaion.
Hurrengo egunean, ikastolara iritzi zenean, sorginkeri klaseak hasi ziren eta praktikan jarritakoa probatu egin behar zuen. Irakaslea harrituta geratu zen ikusitakoarekin. Lagunak galdetu zion zer egin zuen hain ondo egiteko eta, bere amamarekin batera ikasi zuela esan zion. Aste batzuk pasa eta gero bere herrian lehiaketa bat egingo zuten nork egiten zuen edabe hoberena eta Eguzkiñe Sorginek izena eman zuen. Aste horiek ikasten egon zen bere liburu sekretuarekin. Eguna heldu zen eta soineko berria jantzi eta gero, Erriko plazara joan zen. Plazan bere lagunak zeuden animatzen…
-Goazen Eguzkiñe sorgiñe irabazi behar duzu!!! Oso urduri zegoen eta hasi egin zenean Makila hartu eta ontzia hartu… Denbora amaitu zen eta irabazlea ezango zuten. Lehenak Martiñe izena zeukan, eta abigarren postuan Eguzkiñe Sorgiñe geratu zen. Eguzkiñeri bere bi tanta sekretuak ematea ahastu zitzaion zaporea hobeto hartzeko.
Estera heldu zenean edabea behin eta berriro egin zuen eta azkenean denak jarraian ateratzen zitzaizkion. Urteak pasata, perstona bat sartu zen bere etxera eta galdetu egin zion edabe majiko bat hantze hori egin behar zuela eta probatu egin zuen Eguzkiñe eta hantze bertan eskuak elkartu zituen, begiak itzi eta betirako loak hartu zuen.
Hala bazan edo ez bazan sar dadila sorgiñen plazan.
PAULE BILBAO.
